Znana także jako dieta wysokobłonnikowa. Zawiera większe niż tradycyjna dieta ilości błonnika pokarmowego i płynów. Jej celem jest pobudzenie motoryki jelit, uregulowanie ich czynności bez stosowania środków farmakologicznych. Zalecana m.in. w walce z zaparciami oraz w profilaktyce chorób jelita (zespołu jelita drażliwego i raka jelita grubego). Zapobiega rozwojowi miażdżycy, cukrzycy i otyłości. Błonnik pokarmowy nie ulega strawieniu i wchłanianiu, jest jednak potrzebny do utrzymania prawidłowej funkcji przewodu pokarmowego. Błonnik pokarmowy nierozpuszczalny zwiększa masy kałowe, w niewielkim stopniu wiąże wodę, poprzez mechaniczne drażnienie przyspiesza perystaltykę jelit, zmniejsza wartość energetyczną diety i daje uczucie sytości. Do wyzwolenia funkcji błonnika pokarmowego niezbędna jest woda. W diecie tej ważną rolę odgrywają: otręby, suszone owoce (śliwki, rodzynki, figi) papryka surowa oraz buraki, jogurt, kefir, jedno dniowe mleko ukwaszone, miód, kompoty z suszonych śliwek, soki, masło, oliwa z oliwek, surówki, siemię lniane, buliony, rosoły, potrawy ostro przyprawione. W przypadku dużej ilości błonnika początkowo mogą wystąpić wzdęciaZwiązane są z nadmiernym nagromadzeniem się gazów w jelitach.Według definicji wzdęcie to powiększenie obwodu brzucha spowodowane gromadzeniem się w jelitach gazów powstających w wyniku rozkładu bakteryjnego resztek pokarmowych. Gazy te są częściowo wchłaniane do krwi i usuwane wraz z powietrzem oddechowym. Ich nadmiar natomiast zostaje wydalony przez odbyt w postaci wiatrów. Inne określenia na tę przypadłość: bębnica brzuszna, gazy, wiatry. Jeśli problem ten powoduje duży dyskomfort i trwa zbyt długo należy bezzwłocznie zasięgnąć opinii lekarza. i lekkie bóle brzucha.