prof. dr hab. n. med. Maria T. Szewczyk

jest osobą niezwykle cenioną w dziedzinie pielęgniarstwa chirurgicznego i operacyjnego. Swoją karierę akademicką związała z Katedrą i Zakładem Pielęgniarstwa Chirurgicznego Collegium Medicum Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, gdzie nieprzerwanie od 1998 roku, kształci kolejne pokolenia pielęgniarek i pielęgniarzy.

Stopień doktora nauk medycznych w zakresie biologii medycznej uzyskała w 1998 r., a stopień doktora habilitowanego w 2008 r. W 2014 roku uzyskała tytuł profesorski, stanowiący zwieńczenie jej bogatej kariery naukowej. Jej zaangażowanie w tworzenie programów nauczania i prowadzenie projektów badawczych, przekłada się na rozwój interdyscyplinarnej wiedzy w zakresie pielęgniarstwa. Prof. Szewczyk nie tylko przyczyniła się do rozwoju standardów edukacji, ale również do podnoszenia jakości opieki zdrowotnej w Polsce i na świecie. Jej dorobek naukowy obejmuje liczne publikacje wydawane zarówno w kraju, jak i za granicą.

W latach 2002-2006 pełniła funkcję Konsultanta wojewódzkiego ds. pielęgniarstwa, a w latach 2012-2020 sprawowała prestiżowe stanowisko Konsultanta Krajowego w dziedzinie pielęgniarstwa chirurgicznego i operacyjnego. Jako członek Rady Programowej ds. kształcenia podyplomowego pielęgniarek przy Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych oraz licznych zespołów eksperckich przy Ministerstwie Zdrowia i Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, miała nieoceniony wpływ na kształtowanie polityki zdrowotnej w Polsce. Jest założycielką i redaktorką naczelną czasopisma „Pielęgniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne”, a jej praca redaktorska i recenzencka obejmuje wiele innych prestiżowych czasopism medycznych. Jej inicjatywy, takie jak współtworzenie Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran i Polskiego Towarzystwa Pielęgniarstwa Angiologicznego, wpłynęły na rozwój specjalistycznych dziedzin w medycynie i pielęgniarstwie.

Dzięki swojemu pionierskiemu podejściu i nowatorskim opracowaniom dotyczącym leczenia ran przewlekłych, Prof. Szewczyk zyskała uznanie jako ekspert w praktycznych aspektach pielęgniarstwa. Jej wkład w naukę i praktykę pielęgnacyjną, połączony z pasją do edukacji, znacząco przyczynił się do podnoszenia standardów opieki zdrowotnej, czyniąc ją jedną z najbardziej wpływowych postaci w dziedzinie pielęgniarstwa chirurgicznego w Polsce.