Kiełki

Kiełki

Autor: Grzegorz Kotoro

Pomysł na jedzenie świeżych kiełków, jak wiele innych kulinarnych wynalazków, przywędrował do Europy z Dalekiego Wschodu.

Oto krótka historia

Według chińskiego podania kiełki odkryte zostały przez żeglarzy, którzy w poszukiwaniu lądu płynęli w górę rzeki Jangcy. Kiedy na pokładzie do jedzenia zostały jedynie kiełkujące ziarna fasoli, żeglarze, nie mając wyboru, zaczęli je jeść i odkryli, że są nie tylko smaczne, ale także dodają sił. Od tego czasu spożywa się również kiełki innych roślin strączkowych, zbóż i roślin oleistych. Z doświadczenia starożytnych Chińczyków korzystał w XVIII wieku angielski podróżnik James Cook. Podczas wielomiesięcznych wypraw na jego okrętach świeżo kiełkowane ziarno było źródłem witaminy C, chroniącym marynarzy przed bardzo groźnym w tamtych czasach szkorbutem.

 

Co zawierają kiełki

W kiełkujących nasionach uaktywniają się enzymy, które inicjują w młodych kiełkach produkcję dużych ilości witamin. Wielkocząsteczkowe substancje jak białka, węglowodany i tłuszcze skumulowane w nasionach są podczas procesu kiełkowania rozkładane na związki proste, które organizm ludzki łatwo przyswaja. Enzymy biorące udział w rozkładaniu tych substancji ułatwiają również trawienie pokarmów jedzonych z dodatkiem kiełków.

Kiełki nasion są doskonałym źródłem mikroelementów, soli mineralnych oraz innych składników odżywczych. Są również mniej kaloryczne od samych nasion i produktów z nich wytwarzanych.

Świeże kiełki obfitują w wartościowe białka i kwasy tłuszczowe omega-3, są także bogate w błonnik. Regularne ich spożywanie przeciwdziała wielu poważnym schorzeniom, wzmacnia system odpornościowy, uzupełnia niedobory witamin i składników mineralnych, a także działa przeciwnowotworowo.

 

Lucerna

O niej powinni pamiętać przede wszystkim wegetarianie. Roślinę tę Arabowie nazwali Alf-al-fa czyli ojciec wszelkiego pożywienia. Jej kiełki są fantastycznym źródłem żelaza i łatwo przyswajalnego białka. Ciekawostką jest, że starożytni arabscy wojownicy nie tylko karmili lucerną swoje konie, lecz także jedli ją sami, co pozwalało im sprostać trudom morderczych wypraw.

W starożytnej medycynie chińskiej młode kiełki lucerny stosowane były przy dolegliwościach układu trawiennego i nerek. Zawierają kanawaninę, rodzaj aminokwasu, który jest dla człowieka toksyczny, ale może wykazywać działanie przeciwnowotworowe i zapobiegać szczególnym odmianom nowotworów, takich jak rak trzustki, okrężnicy czy białaczka. Kiełki lucerny wzmacniają mięśnie, kości i zęby. Przynoszą ulgę w objawach związanych z reumatyzmem i artretyzmem. Wspomagają system odpornościowy, a dzięki zawartości lecytyny poprawiają pamięć. Ze względu na wysoką zawartość witamin A, E, B, żelaza, wapnia, magnezu i fosforu kiełki lucerny polecane są osobom, które nie tolerują preparatów żelaza. Pomagają obniżyć poziom „złego” cholesterolu LDL i poprawiają apetyt. Są także niezwykle cenione ze względu na zdolność odtruwania organizmu.

 

Smak: lekko orzechowy

Czas kiełkowania:5-7 dni

Czas namaczania nasion: 3-6h

Zalecana metoda hodowli: kiełkownica lub słoik

Polecam: Do dań z woka, w tym warzyw, i mięsa. Do kanapek i sałatek.

 

Soczewica

Kiełki soczewicy zawierają kwas foliowy, który ma działanie krwiotwórcze. Podobnie jak kiełki lucerny mogą jeść je osoby, które nie tolerują preparatów żelaza. To także dobry naturalny dodatek diety dla kobiet w ciąży – kwas foliowy niezbędny jest w procesach kształtowania systemu nerwowego przyszłego dziecka.

Kiełki soczewicy zawierają witaminy z grupy B i aminokwasy, oprócz tego duże ilości wapnia, cynku, żelaza, potasu, magnezu i fosforu. Są doskonałym źródłem witaminy C, skutecznie przeciwdziałają zakażeniom wirusowym i mają działanie antynowotworowe. Wykazują korzystny wpływ na zęby i cerę, pomagają przy chorobach takich jak cukrzyca, kamica żółciowa, miażdżyca.

 

Smak: delikatny i chrupiacy

Czas kiełkowania: 4-5 dni

Czas namaczania nasion: 5 -10 h

Zalecana metoda hodowli: kiełkownica lub słoik

Polecam: Do dań na zimno i ciepło oraz sałatek.

 

Rzodkiewka

Kiełki rzodkiewki opinię wspaniałego leku na przeziębienie zawdzięczają nie tylko dużej zawartości witaminy C (a zawierają jej 2,5 raza więcej niż korzeń rzodkiewki), ale również działaniu wykrztuśnemu. Dzięki temu kiełki rzodkiewki oczyszczają drogi oddechowe i zatoki. Natomiast duża zawartość witaminy C podnosi odporność organizmu. Są także dobrym źródłem potasu, magnezu i jodu przyspieszającego przemianę materii. Zawierają dużo siarki, dlatego wpływają korzystnie na stan skóry, włosów i paznokci. Posiadają właściwości dezynfekujące, moczopędne i przeciwzapalne. Szczególnie wskazane przy anemii, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych.

Pamiętajmy ‒ biały puszek pokrywający kiełki rzodkiewki to korzonki boczne, których nie należy mylić z pleśnią.

Smak: ostry, pieprzny

Czas kiełkowania: 5-6 dni

Czas namaczania nasion: 4-5 h

Zalecana metoda hodowli: kiełkownica lub słoik

Polecam: Do dań na bazie jajek, sałatek, kanapek czy twarożków.

Ważne!

– Do kiełkowania nie używamy nasion zakupionych w sklepach ogrodniczych, gdyż są one przeznaczone wyłącznie do hodowli gruntowej i zawierają trujące środki konserwujące.

• Najlepiej jest kupić wysokiej jakości, pochodzące z hodowli organicznej nasiona specjalnie przeznaczone na kiełki. Wtedy mamy gwarancję, że większość nasion wykiełkuje oraz że ziarna są wolne od pestycydów i chemicznych środków konserwujących.

Hodowla kiełków w słoiku

– Wybrałem trzy rodzaje nasion.

– Trzy słoiki podpisałem markerem.

– Do każdego słoika nasypałem po 5 g nasion.

– Następnie nalałem letniej, przegotowanej wody do namoczenia.

– Po 4 godzinach wylałem wodę i zakręciłem słoiki, robiąc w pokrywkach kilka dziur śrubokrętem.

– Postawiłem na półce w kuchni; nie na parapecie!

– Dwa razy dziennie je płukałem i odlewałem nadmiar wody.

– Po kilku dniach upajałem się smakiem wspaniałych kiełków.

– Nadmiar po dokładnym osuszeniu zawsze przechowuję w lodówce, nie dłużej niż 7 dni.