Bristolska skala uformowania stolca

Bristolska skala uformowania stolca (skala BSF; ang. Bristol Stool Form Scale) naukowa klasyfikacja dzieląca ludzki kał na 7 grup według kryteriów kształtu i konsystencji. Została opracowana przez K. W. Heatona oraz S. J. Lewisa na Uniwersytecie w Bristolu w 1997 roku. Kształt i konsystencja stolca zależą od czasu, przez jaki przebywa on w jelicie grubym (typ pierwszy zalega w jelicie najdłużej, typ siódmy najkrócej). Siedem typów stolca według skali BSF: Typ 1: Pojedyncze zbite grudki podobne do orzechów, trudne do wydalenia Typ 2: Stolec o wydłużonym kształcie, grudkowaty Typ 3: Stolec wydłużony, z pęknięciami na powierzchni Typ 4: Smukłe, wężowate kawałki stolca, gładkie i miękkie Typ 5: Miękkie drobiny z wyraźnymi krawędziami (łatwo wydalane) Typ 6: Kłaczaste kawałki z postrzępionymi krawędziami Typ 7: Wodnisty, bez stałych elementów (ciecz) Typy 1 i 2 są najczęściej spotykane w zaparciu. Typ 3 i 4 są najczęściej spotykanymi formami kału, najłatwiejszymi do wydalenia. Typy 5 oraz 6 są symptomami biegunki, podczas gdy typ 7 występuje głównie po infekcji bakteryjnej, przede wszystkim po zarażeniu przecinkowcem cholery lub zakażeniem Clostridium difficile. Długość stolca nie jest regulowana żadnymi normami. Jego wielkość zależy przede wszystkim od typu przyjmowanych pokarmów (głównie od zawartości błonnika) oraz zażywanych leków. Zmiany w długości a także objętości stolca bardzo często są spowodowane długim okresem bez wypróżniania lub być zapowiedzią infekcji.