Dzień Kobiet. Stomia nie odbiera kobiecości.

Dzień Kobiet to święto, które my, kobiety, obchodzimy lub nie. Jednak, bez względu na poglądy i zapatrywania na ten konkretny dzień i historię czasów, gdy był on szczególnie modny, kobietami jesteśmy. I to nie tylko w Dniu Kobiet.

Mamy plany, marzenia, lepsze i gorsze dni. Uśmiechamy się do innych, nierzadko wewnątrz rozpadając się na kawałki lub czując się silnymi, dzielimy się tą mocą z resztą świata. Rodzimy nowe pokolenia lub sprawiamy, by świat, w którym mają wzrastać, był lepszą i bardziej przyjazną przestrzenią do życia. Bywamy wielkoduszne lub małostkowe, złośliwe lub empatyczne, praktyczne lub zupełnie nie. I wcale nie jest tak, że to, co nielogiczne, chaotyczne i niewytłumaczalne, ma początek w głowie kobiety.

To kolejne uogólnienie, stereotyp rozpowszechniany przez tych, którzy nie chcą, nie lubią lub nie umieją obserwować tego, co wokół. Dobre i złe cechy są przyrodzone naszemu gatunkowi. Bez względu na płeć. I choć rzecz jasna, istnieją pewne prawidłowości, które zdarzają się w obrębie danej płci częściej, ośmielę się zauważyć, że i to zaczyna się powoli zacierać.

Stomia jest kobietą?

W kontekście kobiet i ich życiowych zmagań, nie można pominąć faktu, że wiele z nas żyje na co dzień ze stomijnym workiem przyklejonym do brzucha. Często jest to temat, o którym się nie mówi i który pozostaje w cieniu, choć jest zjawiskiem coraz częstszym..

Stomia to nie tylko termin medyczny. To zmiana mentalna, która wpływa na codzienne życie, emocje, ciała oraz relacje wielu kobiet. I warto temat ten pokazywać światu bez filtrów. I tych stomię demonizujących i tych pełnych nadmiernego dla niej entuzjazmu.

Zatem, dziś, w Dniu Kobiet porozmawiajmy o kobietach stomiczkach.

Dlaczego to takie ważne?

Ponieważ wiele z nich uczestniczy czynnie w naszym życiu. Choć nie zawsze mamy tego świadomość. Kobiety stomiczki są nauczycielkami naszych dzieci, fizjoterapeutkami, lekarkami, urzędniczkami, baristkami, fryzjerkami czy też - psychoterapeutkami. Często dzięki nim świat, jaki znamy jest miejscem, w którym czujemy się bezpiecznie i komfortowo. Warto więc wiedzieć, co bywa codziennością kobiet, które ten świat tworzą.

Kobieta ze stomią to ktoś, kto – mimo zmieniających się okoliczności – wie, że może żyć pełnią życia. Czasem jednak sama świadomość nie wystarcza, bo stan zdrowia i trudna codzienność sprawiają, że to, na co absolutnie zasługuje, wciąż majaczy gdzieś w oddali, nie przybliżając się ani o krok.

Z tego powodu wiele z nas przysiada na skraju życia, biorąc pauzę, która dla jednych staje się finalnie mentalną metą, podczas gdy dla innych jest tylko koniecznym przystankiem przed dalsza długą drogą. Kobiety wybierające tę drugą opcję, często wbrew przeciwnościom – wstają, wygładzają sukienkę, zaciskają zęby i ruszają dalej, w poszukiwaniu drogi do tego, co wciąż tylko rysuje się mgliście na horyzoncie.

My kobiety zmagamy się więc z życiem nie tylko wtedy, gdy bierzemy się z nim za bary idąc naprzód pomimo trudności, ale także wtedy, gdy brak sił zmusza nas do zatrzymania się i spojrzenia na wszystko z dystansu. Bo tak naprawdę, nie tylko marsz do przodu odbiera siły. Czasem jeszcze trudniejsze jest życie ze świadomością istnienia celu, do którego osiągnięcia zwyczajnie brakuje sił.

Jesteśmy różne i w tej różności się wspieramy, uzupełniając nawzajem swoje moce. W tym tkwi nasza siła, której celem nie jest epatowanie innością lecz pokazanie, że stomii i stomików nie należy się bać, że stomią nie da się zarazić i że jest ona pomostem do zwykłego życia. To ważne, by o tym mówić także dziś. Dlaczego? Ponieważ, pomimo tego, że mamy XXI wiek - stomijny worek wciąż budzi zdziwienie i rezerwę, choć ratuje życie tak samo, jak rozrusznik serca czy dializy.

Stomia to słabość przekuta w siłę.

...i wiele z nas o tym doskonale wie. Zdobywamy szczyty gór i szczyty marzeń. Pniemy się po szczeblach kariery, pokonując tym samym zarówno własne, jak i cudze ograniczenia. Morsujemy, żeglujemy, biegamy, tańczymy, uczymy, prowadzimy własne działalności, jesteśmy matkami-przyjaciółkami i babciami na medal.

Nasze social media pokazują, jak w soczewce, jak dobre zrozumiana i zaakceptowana stomia może pozytywnie zdeterminować życie (nie tylko kobiet), czyniąc z niego motywujący przykład dla innych. Przykład, który udowadnia, że ze stomią nie tylko da się żyć, ale jeszcze można żyć naprawdę wielowymiarowo.

Bo tak naprawdę to nie stomia zamyka nas w domu, we własnej głowie i tam, gdzie powoli rezygnujemy ze wszystkiego, co miało znaczenie. Nierzadko przyczyną takiego stanu rzeczy jest niewystarczająca wiedza naszego otoczenia i sposób, w jaki reaguje ono na informację o stomii..Istniejąc w przestrzeni wspólnej, stykamy się więc z różnymi reakcjami na nasz stomijny woreczek. Są one neutralne, pozytywne, zdrowo zainteresowane, wspierające i bardzo budujące.

Bywają również wycofane, nieufne, nieuprzejme i wrogie Wielu ludziom trudno zrozumieć złożoność tematu, ponieważ stomia wciąż kojarzy się z chorobą, a nie z powrotem do życia. Słyszymy więc często: „ale ty nie wyglądasz na chorą”, choć przecież żadna z nas nie choruje na stomię. W takich wypadkach często cierpliwie tłumaczymy, jak wygląda nasze życie i dlaczego nie warto oceniać innych po pozorach, opierając się tylko na zasłyszanych stereotypach. Kolejny raz próbujemy pokazać światu, czym jest stomia i że nie należy się jej bać. Tak jak i nie należy odrzucać stomików, którzy, gdy tylko mają taką możliwość, udowadniają, że życie ze stomią może być dobre i jakościowe. Choć wymaga pewnych kompromisów i zmian.

Jesteśmy kobietami. I też lubimy kwiaty.

Jesteśmy takie jak inne kobiety, od których różni nas tylko sposób załatwiania swoich spraw w toalecie. Jak inne kobiety płaczemy więc z bezsilności, wzruszenia i dumy. Podnosimy się i działamy, mimo że często brak na to przestrzeni i sił. Cieszą nas sukcesy naszych dzieci i przyjaciół..Kochamy zwierzęta i przyrodę. Dla swoich bliskich potrafimy wykrzesać energię do działania, choć nierzadko od dłuższego czasu same „jedziemy” na zapasowych bateriach. I tak samo jak kobiety bez stomijnego woreczka przyklejonego do, często pooranego bliznami brzucha, borykamy się z codziennymi wyzwaniami, ciesząc się, gdy ktoś ten trud potrafi docenić.

Mamy swoje marzenia, swoje plany i swoją przestrzeń, w której chcemy się rozwijać..Chcemy żyć i czuć, że to życie ma smak i zapach. I choć czasem bywa ono trudniejsze, bo niejedna z nas zmaga się z bólem, zmieniającym się ciałem i lękiem o przyszłość, to przecież wciąż jesteśmy kobietami. I to nie zmienia się nigdy.

• Jesteśmy kobietami ale jesteśmy też stomiczkami. Stomia, jak każda inna część życia, którą przygarniamy i ogarniamy. staje się częścią nas, ale, co warto mocno podkreślić – w żadnym wypadku nas nie definiuje.
• Jesteśmy kobietami i wciąż potrafimy być silne, mimo słabości, które nas dotykają.
• Jesteśmy kobietami, bo potrafimy być czułe i troskliwe, mimo własnych problemów. Jesteśmy kobietami i cieszą nas małe rzeczy takie jak::zaparzona dla nas kawa, „kocham Cię” w esemesie, wstawienie naczyń do zmywarki.
• Jesteśmy kobietami. A to oznacza, że wciąż marzymy, kochamy i staramy się żyć najlepiej, jak potrafimy...
• Aaaa! Byłabym zapomniała... Jesteśmy kobietami i lubimy dostawać kwiaty. Nie tylko raz w roku. ;)

Tekst: Iza Jjanaczek
Zdjęcia: archiwum Fundacji STOMAlife.
Dzisiejsza galeria przedstawia zdjęcia naszych Przyjaciółek-Stomiczek,
Kobiet niezwykłych, które pokazują że stomia to słabość, którą można z wielkim sukcesem przekuć w moc.