Czop śluzowy

Sytuacja, w której osoba z wyłonioną stomią odczuwa potrzebę wypróżnienia, może się zdarzyć wówczas, kiedy nie został wycięty kikut odbytnicy, a odbyt nie został zaszyty. Kikut odbytnicy to ta część jelita, która nadal funkcjonuje, produkując śluz, który na skutek typowych dla jelita ruchów robaczkowych spływa w dół do bańki odbytnicy, czyli najniższej części jelita, położonej tuż przed odbytem, gdzie zwykle zbiera się kał. Na skutek napierania śluzu na nerwy zwieraczy, odczuwamy potrzebę wypróżnienia.

W sytuacji, kiedy stomik odczuwa potrzebę wydalenia nagromadzonego śluzu, powinien to bezzwłocznie zrobić, ponieważ zatrzymywany śluz może zamienić się w czop śluzowy. Może się tak stać, jeśli długo nie następuje wypróżnienie, pomimo narastającej potrzeby, i zbity śluz pozostaje zbyt długo w bańce odbytnicy.

Długo nie wydalane czopy śluzowe potrafią zrobić się twarde jak korek i wkleić się w śluzówkę jelita. Powstaje wówczas odczucie doskonale znane ludziom zdrowym jako niepełne wypróżnienie, czasem odczuwane boleśnie jako ciągłe parcie na odbyt.

Dbając o zdrowie i komfort, warto robić wlewki do kikuta odbytnicy. Są to małe objętościowo lewatywy polegające na wprowadzeniu do odbytnicy płynu (letnia woda, zaparzony letni rumianek czy gotowy płyn z Enemy) w ilości ok. 100 ml, maksymalnie do 200 ml. Po tym, jak płyn zostanie wprowadzony do kikuta odbytnicy, należy zacisnąć odbyt i utrzymać płyn przez kilka do kilkunastu minut, tak by mógł spenetrować jelito i wypłukać zbity śluz.

Jeżeli śluz jest mocno zbity i zapieczony, może się zdarzyć, że oprócz popłuczyn śluzowych, w wydalanym płynie będą ślady krwi. Nie powinno to wzbudzać niepokoju, ponieważ jest to naturalny objaw, gdyż śluzówka jelita jest bardzo delikatna i mocno zaopatrzona w naczynka włosowate.

Wlewki u osób dorosłych można robić przy użyciu dużej gruszki do lewatyw, wprowadzając letni płyn, lub butelki z dziubkiem zawierającej gotowy płyn Enema, który można nabyć w aptece. W przypadku, gdy wlewkę robi nam osoba wykwalifikowana, np. pielęgniarka, może użyć w tym celu drenu i strzykawki o pojemności 100 ml.

Przed wprowadzeniem końcówki sprzętu, którym dokonywana jest wlewka, do odbytu, bezwzględnie należy tę końcówkę natłuścić, aby była śliska. Do takiego natłuszczenia nadaje się wazelina, olej lub oliwa. W przypadku wlewki robionej przez pielęgniarkę można liczyć na użycie lignocainy w żelu – preparatu, który poza poślizgiem ma właściwości znieczulające. Lignocaina wydawana jest na receptę.

Pamiętajmy, że regularne wypróżnianie się, kiedy tylko odczuwamy taką potrzebę, oraz prawidłowe nawodnienie organizmu pomogą nam uniknąć powstawania czopów śluzowych.

 

Tekst: Fundacja STOMAlife
Foto: pixabay