Operacja Brickera

Nadpęcherzowe odprowadzenie moczu polegające na wszczepieniu moczowodów do izolowanej pętli jelita krętego, której dalszy koniec wszczepia się w skórę. Odcięte przy pęcherzu moczowody preparuje się ku górze. Pętlę jelitową o długości ok. 15 cm odcina się w odległości ok. 10 cm od połączenia krętniczo-kątniczego. Koniec do końca zespala się przewód pokarmowy. Odcinek bliższy izolowanej pętli jelitowej zamyka się na głucho. Moczowody zespala się, wszywając do boku podśluzówkowo pojedynczymi szwami. Całość zespolenia pokrywa się otrzewną. Odcinek dalszy wyprowadza się na zewnątrz i wszywa dwuwarstwowo w powłok. Po raz pierwszy wykonana przez Eugeniusza Brickera w 1947 roku.