W życiu piękne są tylko chwile… Znasz tę sentencję, prawda?. Każdy chyba ją kiedyś słyszał, zwłaszcza, że to refren kultowej piosenki. Ty sam słyszałeś te pewnie tyle razy, że przestałeś je słyszeć naprawdę. „W życiu piękne są tylko chwile” – brzmi trochę jak motto melancholików. I gdy tak nucę, bądź co bądź ładną melodię, myślę sobie: Serio?? Tak ma wyglądać ta nasza życiowa prawda? Poważnie, cała reszta życia to tylko tło dla tych ulotnych momentów zachwytu?



Z jednej strony: O.K. – nie ma się co unosić. Piękne chwile mają to do siebie, że nie trwają wiecznie. W końcu, nazwa zobowiązuje, prawda? Chwila to chwila. Błysk flesza, klik migawki robiącej zdjęcie chwili, która za ułamek sekundy zacznie być wspomnieniem.

Piękne chwile, to te momenty, kiedy niebo jest dokładnie takie, jakiego człowiek akurat potrzebuje, wiaterek szumi idealnie, ani mocno, ani nie – i trawa jest doskonale zielona. I to – we własnym ogródku, a nie u sąsiada. To ten moment, kiedy ktoś mówi coś, co trafia prosto w serce i zapada w pamięć bardziej niż mickiewiczowska Inwokacja. I kiedy człowiek śmieje się tak, że zapomina, która jest godzina i ile jeszcze rzeczy zostało do zrobienia. 

Brzmi cudnie, prawda? Cóż z tego, gdy trwa tak krótko i – nie bójmy się tego powiedzieć – rzadko. Zdecydowanie – za rzadko. 
Los nie jest sprawiedliwy i życie nie składa się wyłącznie z błysków dobrego światła, które i oświetlają i ogrzewają to, co trzeba. Częściej wprost przeciwnie, ten pozytywnie ładujący błysk zamienia się w grom z jasnego nieba. Bo jeśli się tak porządnie nad tym zastanowić, to trudno nie dojść do wniosku, że bez wątpienia codziennie mamy do czynienia z chwilami. To one budują naszą codzienność, tylko, te codzienne nie są raczej endorfinowym szotem. Często ten konkretny błysk zdarzający się nam rutynowo, nie ogrzewa drogi i duszy, lecz oślepia tak, że człowiek wręcz traci orientację. A to już robi różnicę.

Większość naszego czasu to codzienność. powtarzalna, nie zawsze tak ładna i wykadrowana jak na fotkach z Instagrama. I to jest całkiem ok. Życie to życie, zwykłe, nieidealne, nasze. I nawet bez filtrów i odpowiedniego ustawienia światła – może być piękne i pełne tych dobrych chwil. Tyle teoria… A co na to praktyka? Praktyka, czyli codzienne realia to poranne wstawanie, korki, zmywanie naczyń, lista rzeczy do zrobienia. Pęd, hałas, chaos, niepokój i zmęczenie.
I gdzie w tym wszystkim miejsce na tę legendarną chwilę, którą warto celebrować? No właśnie... Grafik tak zapisany, że rzeczy do zrobienia weszły już nawet na margines… Choćby jak się starać – nie wciśnie się tu już nic.

Ponoć jeśli czegoś nie można przeskoczyć, należy spróbować to obejść. Owszem, cała operacja zabierze więcej czasu, ale – ci, którzy próbowali, mówią – że daje pożądany efekt. Innymi słowy – gdy na sprawę spojrzymy inaczej, ukazuje się ona z zupełnie innej perspektywy.



Skoro do grafika wcisnąć się nie da nic, co podpada pod kryterium chwil szczęśliwych i sielskich, wykreujmy coś z tego, co już mamy pod ręką. Takie DIY, tylko nie manualnie ale mentalnie  To może być coś, co bierzemy za element codziennej rutyny, jednak gdy się człowiek zastanowi, okazuje się, że ona błyszczy trochę inaczej, niż reszta codziennej rzeki spraw…

Taką małą wyspą pośród masy jednolitej w odcieniu wody może być chwila rozmowy z kimś ważnym, kwadrans z kawą na tarasie lub w ulubionym fotelu z widokiem na góry, rozdział książki przeczytany w poczekalni u dentysty, czy podcast podczas prasowania.

Naciągane? Być może troszkę. Ale na dobry początek musi wystarczyć. Kto wie, jak pięknie się może rozwinąć to mentalne DIY…

Po co czekać na wakacje i idealny odcień nieba. Po co czekać na ten jedne weekend w miesiącu, gdy można ciut inaczej niż codziennie?

Poćwiczmy wyłuskiwanie z życia tych wyjątkowych chwil już teraz. Wszak praktyka czyni mistrza. Warto być gotowym już teraz… Tak na wszelki wypadek :)

Dzień dobry, dobrzy Ludzie :)

wszystkie foto: pexels