Operacja Brickera

Nadpęcherzowe odprowadzenie moczu polegające na wszczepieniu moczowodów do izolowanej pętli jelita krętego, której dalszy koniec wszczepia się w skórę. Odcięte przy pęcherzu moczowodyCzęść układu moczowego. Parzyste przewody o długości ok. 27-30 cm biegnące z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego. Przewody te mają dobrze rozwiniętą błonę mięśniową i są wyścielone błoną śluzową. Zadaniem moczowodów jest transport moczu wyprodukowanego w nerkach do pęcherza moczowego, skąd jest on wydalany. preparuje się ku górze. Pętlę jelitową o długości ok. 15 cm odcina się w odległości ok. 10 cm od połączenia krętniczo-kątniczego. Koniec do końca zespala się przewód pokarmowy. Odcinek bliższy izolowanej pętli jelitowej zamyka się na głucho. MoczowodyCzęść układu moczowego. Parzyste przewody o długości ok. 27-30 cm biegnące z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego. Przewody te mają dobrze rozwiniętą błonę mięśniową i są wyścielone błoną śluzową. Zadaniem moczowodów jest transport moczu wyprodukowanego w nerkach do pęcherza moczowego, skąd jest on wydalany. zespala się, wszywając do boku podśluzówkowo pojedynczymi szwami. Całość zespolenia pokrywa się otrzewną. Odcinek dalszy wyprowadza się na zewnątrz i wszywa dwuwarstwowo w powłok. Po raz pierwszy wykonana przez Eugeniusza Brickera w 1947 roku.