Chirurgia małoinwazyjna

Obejmuje zabiegi chirurgiczne wykonywane przez naturalne otwory ciała (endoskopiaBadanie wnętrza ciała za pomocą endoskopów czyli urządzeń umożliwiających wprowadzenie światła i optyki do narządów i jam ciała: wziernikowanie przełyku – ezofagoskopia, żoładka – gastroskopia, dwunastnicy – duodenoskopia, jelita grubego – kolonoskopia, dróg oddechowych - bronchoskopia, krtani - laryngoskopia, pochwy i szyjki macicy - kolposkopia. Przy użyciu endoskopów możliwe jest także przeprowadzanie niektórych zabiegow operacyjnych.) lub przez minimalne nacięcia powłok ciała (laparoskopiaMałoinwazyjna metoda pozwalająca bez znacznego otwarcia janmy brzusznej diagnozować oraz leczyć chorych. Jest to wziernikowe badanie jamy brzusznej z pomocą specjalnego zestawu urządzeń w którego skład wchodzą: laparoskop (wziernik z zamontowaną kamerą, która umożliwia przekaz obrazu z miejsca badanego na monitor), trokarów (to urządzenia, które umożliwiają wprowadzenie instrumentów), igły Veressa (pozwala ona na pierwszy dostęp "na ślepo"), insuflatora (urządzenie, które wprowadza powietrze do jamy otrzewnej i wywołuję odmę w celu przeprowadzenia diagnostyki bądź zabiegu), diatermia oraz zestawu narzędzi chirurgicznych. Należy pamiętać, że małoinwazyjna metoda laparoskopowa jest równie poważnym zabiegiem jak ten przeprowadzony metodą tradycyjną i po takim zabiegu należy stosować równie restrykcyjne zalecenia lekarskie. Laparoskopowe możliwości diagnozowania wielu schorzeń przyczyniło się do zwiększenia ich wykrywalności i możliwości podjęcia szybkiego celowanego leczenia. Znalazła ona szerokie zastosowanie w wielu specjalnościach medycyny, m. in. w ginekologii oraz gastrologii umożliwia wizualną ocenę narządów., torakoskopia). Metody małoinwazyjne umożliwiają przeprowadzenie zabiegu w sposób maksymalnie oszczędzający tkanki. Zamiast jednej rany klasycznej o długości 5-15 cm (czasami większej) pozostaje klika drobnych nacięć skóry wielkości 0,5-1-cm, których łączna długość jest z reguły mniejsza niż w cięciu klasycznym. Wprowadzenie kamery do jam ciała pacjenta umożliwia przeniesienie obrazu z wnętrza człowieka na ekran monitora, dzięki czemu chirurg widzi w dużym powiększeniu to, co w naturze czasami jest trudne do zobaczenia gołym okiem. Zaletą tego rodzaju zabiegów są: mniejszy ból po operacji, mniejsze ryzyko zakażania oraz mniejsza utrata krwi, krótszy czas pobytu w szpitalu, szybsza rehabilitacja i powrót do normalnej aktywności, brak rozległych, szpecących blizn, czyli bardzo dobry efekt kosmetyczny .