Bristolska skala uformowania stolca

Bristolska skala uformowania stolcaBristolska skala uformowania stolca (skala BSF; ang. Bristol Stool Form Scale) – naukowa klasyfikacja dzieląca ludzki kał na 7 grup według kryteriów kształtu i konsystencji. Została opracowana przez K. W. Heatona oraz S. J. Lewisa na Uniwersytecie w Bristolu w 1997 roku. Kształt i konsystencja stolca zależą od czasu, przez jaki przebywa on w jelicie grubym (typ pierwszy zalega w jelicie najdłużej, typ siódmy – najkrócej). Siedem typów stolca według skali BSF: • Typ 1: Pojedyncze zbite grudki podobne do orzechów, trudne do wydalenia • Typ 2: Stolec o wydłużonym kształcie, grudkowaty • Typ 3: Stolec wydłużony, z pęknięciami na powierzchni • Typ 4: Smukłe, wężowate kawałki stolca, gładkie i miękkie • Typ 5: Miękkie drobiny z wyraźnymi krawędziami (łatwo wydalane) • Typ 6: Kłaczaste kawałki z postrzępionymi krawędziami • Typ 7: Wodnisty, bez stałych elementów (ciecz) Typy 1 i 2 są najczęściej spotykane w zaparciu. Typ 3 i 4 są najczęściej spotykanymi formami kału, najłatwiejszymi do wydalenia. Typy 5 oraz 6 są symptomami biegunki, podczas gdy typ 7 występuje głównie po infekcji bakteryjnej, przede wszystkim po zarażeniu przecinkowcem cholery lub zakażeniem Clostridium difficile. Długość stolca nie jest regulowana żadnymi normami. Jego wielkość zależy przede wszystkim od typu przyjmowanych pokarmów (głównie od zawartości błonnika) oraz zażywanych leków. Zmiany w długości a także objętości stolca bardzo często są spowodowane długim okresem bez wypróżniania lub być zapowiedzią infekcji. More (skala BSF; ang. Bristol Stool Form Scale) – naukowa klasyfikacja dzieląca ludzki kałInaczej stolec, odpadowe produkty procesu trawienia. Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. Wydalany kał jest istotnym źródłem informacji co dzieje się w naszym organiźmie. Podczas oglądania naszego stolca powinniśmy zwrócić uwagę na jego konsystencję, kształt, barwę, zapach, obecność fragmentów lub całych pasożytów, domieszkę krwi, śluzu czy też treści ropnej. Istotna jest także częstość wypróżnień. Za prawidłowe uważa się oddawanie jednego stolca w ciągu dnia, jednak do osób o właściwym wypróżnianiu się można zaliczyć również te, u których występuje ono co najmniej 3 razy w tygodniu, pod warunkiem że kał ma prawidłową spoistość, zabarwienie oraz objętość i wagę. More na 7 grup według kryteriów kształtu i konsystencji. Została opracowana przez K. W. Heatona oraz S. J. Lewisa na Uniwersytecie w Bristolu w 1997 roku.
Kształt i konsystencja stolca zależą od czasu, przez jaki przebywa on w jelicie grubym (typ pierwszy zalega w jelicie najdłużej, typ siódmy – najkrócej).
Siedem typów stolca według skali BSF:
• Typ 1: Pojedyncze zbite grudki podobne do orzechów, trudne do wydalenia
• Typ 2: StolecInaczej kał, odpadowe produkty procesu trawienia. Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. Wydalany kał jest istotnym źródłem informacji co dzieje się w naszym organiźmie. Podczas oglądania naszego stolca powinniśmy zwrócić uwagę na jego konsystencję, kształt, barwę, zapach, obecność fragmentów lub całych pasożytów, domieszkę krwi, śluzu czy też treści ropnej. Istotna jest także częstość wypróżnień. Za prawidłowe uważa się oddawanie jednego stolca w ciągu dnia, jednak do osób o właściwym wypróżnianiu się można zaliczyć również te, u których występuje ono co najmniej 3 razy w tygodniu, pod warunkiem że kał ma prawidłową spoistość, zabarwienie oraz objętość i wagę. More o wydłużonym kształcie, grudkowaty
• Typ 3: StolecInaczej kał, odpadowe produkty procesu trawienia. Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. Wydalany kał jest istotnym źródłem informacji co dzieje się w naszym organiźmie. Podczas oglądania naszego stolca powinniśmy zwrócić uwagę na jego konsystencję, kształt, barwę, zapach, obecność fragmentów lub całych pasożytów, domieszkę krwi, śluzu czy też treści ropnej. Istotna jest także częstość wypróżnień. Za prawidłowe uważa się oddawanie jednego stolca w ciągu dnia, jednak do osób o właściwym wypróżnianiu się można zaliczyć również te, u których występuje ono co najmniej 3 razy w tygodniu, pod warunkiem że kał ma prawidłową spoistość, zabarwienie oraz objętość i wagę. More wydłużony, z pęknięciami na powierzchni
• Typ 4: Smukłe, wężowate kawałki stolca, gładkie i miękkie
• Typ 5: Miękkie drobiny z wyraźnymi krawędziami (łatwo wydalane)
• Typ 6: Kłaczaste kawałki z postrzępionymi krawędziami
• Typ 7: Wodnisty, bez stałych elementów (ciecz)
Typy 1 i 2 są najczęściej spotykane w zaparciu. Typ 3 i 4 są najczęściej spotykanymi formami kału, najłatwiejszymi do wydalenia. Typy 5 oraz 6 są symptomami biegunki, podczas gdy typ 7 występuje głównie po infekcji bakteryjnej, przede wszystkim po zarażeniu przecinkowcem cholery lub zakażeniem Clostridium difficile. Długość stolca nie jest regulowana żadnymi normami. Jego wielkość zależy przede wszystkim od typu przyjmowanych pokarmów (głównie od zawartości błonnika) oraz zażywanych leków. Zmiany w długości a także objętości stolca bardzo często są spowodowane długim okresem bez wypróżniania lub być zapowiedzią infekcji.