![\"\"](\"https:\/\/stomalife.pl\/blog-stomalife\/wp-content\/uploads\/2023\/03\/11-zle-milego-poczatki-4-971x1024.jpg\"){kind=spacer}
<\/figure>\n\n\n\n
Kiedy cz\u0142owiek w ko\u0144cu si\u0119 prze\u0142amie i powie, \u017ce przewlekle choruje, ludzie z regu\u0142y wsp\u00f3\u0142czuj\u0105. Wsp\u00f3\u0142czuj\u0105 gdy choroba jest z gatunku tych powa\u017cnie brzmi\u0105cych, klasycznych i dystyngowanych. „Prawdziwa choroba” to cukrzyca, nerwica, migrena \u2013 pono\u0107 domena szlachetnie urodzonych, problemy z sercem, stawami i kr\u0119gos\u0142upem. To s\u0105 choroby brzmi\u0105ce godnie. Ale ju\u017c takie wrzodziej\u0105ce i to jelito, czyli choroba, kt\u00f3rej objawem g\u0142\u00f3wnym s\u0105 totalnie niegodne ale za to cz\u0119ste i wyniszczaj\u0105ce biegunki, to zupe\u0142nie co innego. Biegunki? Serio? Na to, to si\u0119 stoperan bierze a nie karnet do\u017cywotni do lekarza i spa w szpitalu co sezon. Takie choroby budz\u0105 co najwy\u017cej politowanie, bo o zrozumienie trudno.<\/p>\n\n\n\n
– Taka m\u0142oda a nie ust\u0105pi miejsca w autobusie, no wstydzi\u0142aby si\u0119. To o Kindze. Kinga dwa dni temu wysz\u0142a ze szpitala, z chroniczn\u0105 niedowag\u0105. Cho\u0107 jest \u017ale, Kinga na przek\u00f3r wszystkiemu usi\u0142uje cho\u0107 pr\u00f3bowa\u0107 \u017cy\u0107 jak dawniej. Chodzi na ma\u0142e zakupy, spotyka si\u0119 ze znajomymi, je\u017adzi komunikacj\u0105 miejsk\u0105, i rzeczywi\u015bcie, woli w niej siedzie\u0107, by nie upa\u015b\u0107, gdy os\u0142abnie.<\/p>\n\n\n\n
– Wbi\u0142 si\u0119 do toalety przede mn\u0105, bezczelny smarkacz. To o Jacku. Jacek ostatkiem si\u0142 zd\u0105\u017cy\u0142 dobiec do wc w hipermarkecie, tym razem si\u0119 uda\u0142o, cho\u0107 nie wie, czy by\u0142o warto, s\u0142ysz\u0105c to, co pod jego adresem dobiega zza drzwi kabiny.<\/p>\n\n\n\n
– Zn\u00f3w jest skwaszona, nawet „dzie\u0144 dobry” nie powie. To o Zuzi. Zuzka wci\u0105\u017c walczy z b\u00f3lem, troch\u0119 zaklina rzeczywisto\u015b\u0107, bo proch\u00f3w \u017cadnych bra\u0107 nie mo\u017ce, \u017ceby jeszcze bardziej nie podra\u017cni\u0107 chorych jelit. Czasami dzia\u0142a, cz\u0119\u015bciej nie.<\/p>\n\n\n\n
– Pewnie przesadzi\u0142a z odchudzaniem bo chuda jak szkapa. To o Joasi. A\u015bka, studentka prawa, przed chorob\u0105 uwielbia\u0142a gotowa\u0107 i je\u015b\u0107. Teraz stara si\u0119, jak dawniej. Je ale nic si\u0119 nie przyjmuje, bo wszystko zostawia w toalecie, kt\u00f3r\u0105 odwiedza 35 razy na dob\u0119.<\/p>\n\n\n\n
– Kolejny raz zapomnia\u0142 o oddaniu pracy na czas i sp\u00f3\u017ani\u0142 si\u0119 na zaj\u0119cia. Wystarczy spojrze\u0107, wygl\u0105da jakby ca\u0142\u0105 noc nie spa\u0142. Gdyby przesta\u0142 imprezowa\u0107, \u017cycie by mu si\u0119 zacz\u0119\u0142o uk\u0142ada\u0107. To o Adamie. Adam, dzisiejsz\u0105 noc sp\u0119dzi\u0142 na SOR-ze. Na to wygl\u0105da, \u017ce wr\u00f3ci\u0142o zaostrzenie, cho\u0107 mia\u0142 spok\u00f3j prawie p\u00f3\u0142 roku. Do domu wpad\u0142, by si\u0119 umy\u0107 i ogoli\u0107. Zatrzyma\u0142a go toaleta i nie zd\u0105\u017cy\u0142 na 14-k\u0119. Musia\u0142 jecha\u0107 nast\u0119pnym autobusem, a on pod uczelni\u0105 by\u0142 niestety par\u0119 minut po 8-ej.<\/p>\n\n\n\n
– i moje ulubione \u2013 z pani\u0105 to jest wieczny problem, bo pani po prostu przesadza…<\/p>\n\n\n\n
Kiedy si\u0119gam pami\u0119ci\u0105 w lata dla mnie s\u0142usznie minione, takie obrazki i opinie „na oko”, pojawiaj\u0105 si\u0119 zaraz po toaletach.<\/p>\n\n\n\n
Stereotypy, brak wyobra\u017ani, z\u0142e, krzywdz\u0105ce s\u0142owa. I to nie tylko od postronnych ludzi, ale te\u017c tych, kt\u00f3rzy z racji wykonywanego zawodu powinni rozumie\u0107 wi\u0119cej i wi\u0119cej wiedzie\u0107. No \u017cycie, \u017ce zacytuj\u0119 klasyka…<\/p>\n\n\n\n
Szansa, by to si\u0119 zmieni\u0142o pojawi\u0142a si\u0119 ju\u017c kilka lat temu. Wypar\u0142am j\u0105. Ale jak to, bez jelita? Ale jak to jaki\u015b woreczek? Nie ma takiej opcji. Nigdy w \u017cyciu.<\/p>\n\n\n\n
Tamta decyzja by\u0142a kopi\u0105 tego, co przerabia\u0142am od lat, ale t\u0105 stron\u0119 mostu zna\u0142am. Kolejne szpitale, kolejne wc-wakacje, kolejne z\u0142e s\u0142owa s\u0142yszane w toaletowej kabinie jakiej\u015b Ikei, czy teatru, gdzie niby kultura a jednak nie do ko\u0144ca… Kolejne fotki, pi\u0119kne miejsca w tle i ta sama zm\u0119czona twarz: przed sterydem, chuda i blada albo – po sterydzie, jak ksi\u0119\u017cyc w pe\u0142ni, z zakolami jak u rasowego 50-latka p\u0142ci m\u0119skiej. S\u0142owem aparycja taka, \u017ce je\u015bli by by\u0142 nab\u00f3r do kolejnej cz\u0119\u015bci Pirat\u00f3w z Karaib\u00f3w to dosta\u0142abym rol\u0119 Pintela i to w cuglach (Pintel to ten go\u015b\u0107 nieoczywistej urody z przerzedzonym w\u0142osem i nabrzmia\u0142\u0105 twarz\u0105, widywany cz\u0119sto w towarzystwie charakterystycznego pirata ze szklanym okiem)<\/p>\n\n\n\n
O dziwo, decyzja nie by\u0142a podyktowana jakim\u015b dramatycznym wydarzeniem sensum stricte… Wr\u0119cz przeciwnie. Miarka si\u0119 przebra\u0142a, gdy by\u0142o wzgl\u0119dnie dobrze. Tak dobrze, jak nie pami\u0119tam, kiedy poprzednio. To by\u0142o kilkadziesi\u0105t minut totalnej harmonii i wewn\u0119trznego dostrojenia si\u0119 do natury. Cicha wyludniona pla\u017ca, wok\u00f3\u0142 spok\u00f3j, tylko ciep\u0142e, drgaj\u0105ce powietrze i szum fal. Ogl\u0105da\u0142am spektakl, jaki nad wodami Morza Jo\u0144skiego dawa\u0142o zachodz\u0105ce s\u0142o\u0144ce. I wtedy pomy\u015bla\u0142am sobie, \u017ce chc\u0119 przeci\u0105gn\u0105\u0107 t\u0119 chwil\u0119 totalnego „niepo\u015bpiechu” na reszt\u0119 mojego \u017cycia. Chc\u0119 zn\u00f3w \u017cy\u0107 jak kiedy\u015b. Stomia? W\u0142a\u015bciwie, to czemu nie?… Czasami czuj\u0119 jakby te 12-cie trudnych lat, toaletowa turystyka i z\u0142e czasy, gdy s\u0142o\u0144ce \u015bwieci\u0142o gdzie\u015b obok, a nie na mnie, istnia\u0142y tylko w mojej g\u0142owie. Tak jak i wiele tamtych s\u0142\u00f3w, zdarze\u0144 i \u0142ez…<\/p>\n\n\n\n Po co zatem wraca\u0107 do takich wspomnie\u0144? Bo one ukszta\u0142towa\u0142y moje dzisiejsze ja. Sprawi\u0142y, \u017ce jestem odwa\u017cniejsza, bardziej wytrzyma\u0142a, patrz\u0119 szerzej i widz\u0119 wi\u0119cej. Czy wci\u0105\u017c zagapiam si\u0119 i gubi\u0119 \u017cyciowy w\u0105tek, gdy nie zd\u0105\u017c\u0119 si\u0119 przesi\u0105\u015b\u0107 do nowego poci\u0105gu na kolejnej stacji \u017cycia? Owszem. Ale patrz\u0119 na to wszystko ju\u017c z totalnie innej perspektywy. Wol\u0119 wysi\u0105\u015b\u0107 i poczeka\u0107 na kolejny poci\u0105g, ni\u017c jecha\u0107 dalej tym, kt\u00f3ry jest mi totalnie nie po kierunku. Przysiadam wtedy na chwilk\u0119 na peronie i czekam cierpliwie. Nabieram w\u0142a\u015bciwej perspektywy i kiedy nadje\u017cd\u017ca kolejny \u2013 tym razem ju\u017c m\u00f3j sk\u0142ad \u2013 wsiadam \ud83d\ude09 Szukam miejsca koniecznie przy oknie, by w drodze do nast\u0119pnego celu podziwia\u0107 widoki.<\/p>\n\n\n\n Przeczyta\u0142am ostatnio cytat z powie\u015bci „Zakl\u0119ci w czasie” Audrey Niffenegger. Pomy\u015bla\u0142am sobie, \u017ce idealnie oddaje on to, co mn\u0105 kierowa\u0142o, wtedy, na tej zapomnianej przez Boga i ludzi dzikiej alba\u0144skiej pla\u017cy… „Czas jest darmowy, ale bezcenny. Nie mo\u017cna go posiada\u0107, ale mo\u017cna go wykorzysta\u0107. Nie mo\u017cna go zatrzyma\u0107, ale mo\u017cna go u\u017cywa\u0107. Raz stracony nigdy nie powr\u00f3ci…”<\/p>\n\n\n\n Zostawiam Was z tymi s\u0142owami, Drodzy odwiedzaj\u0105cy. Mo\u017ce Was natchn\u0105 do czyn\u00f3w, kt\u00f3re na nowo nadadz\u0105 p\u0119d Waszemu \u017cyciu. A mo\u017ce stan\u0105 si\u0119 potwierdzeniem, \u017ce czas, cho\u0107 nieuchwytny, czasami, na u\u0142amek sekundy staje w miejscu – tylko dla nas, by\u015bmy mogli w\u0142a\u015bciwie spojrze\u0107 na rzeczy, na kt\u00f3re nigdy nie ma czasu…. Z w\u0142asnego do\u015bwiadczenia wiem, \u017ce poczucie up\u0142ywaj\u0105cego czasu zmienia optyk\u0119. I co wa\u017cne, cz\u0119sto zdecydowanie na lepsze. Pewnie w\u0142a\u015bnie dlatego, ja sama patrz\u0119 dzi\u015b na wiele spraw tak, jak w tamten wiecz\u00f3r na zach\u00f3d s\u0142o\u0144ca. Tak, jakbym zobaczy\u0142a je na nowo, zupe\u0142nie innymi oczyma. <\/p>\n\n\n\n
<\/p>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/stomalife.pl\/blog-stomalife\/wp-content\/uploads\/2023\/03\/11-zle-milego-poczatki-2-okok-1024x802.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\n
Od kilku miesi\u0119cy zn\u00f3w \u017cyj\u0119. \u017byj\u0119 naprawd\u0119 a nie na raz wgranym, bardzo uproszczonym demo…
Czy \u017cyj\u0119 pe\u0142ni\u0105 \u017cycia? „Pe\u0142nia \u017cycia” to mocne, zobowi\u0105zuj\u0105ce okre\u015blenie. Nie wiem, szczerze m\u00f3wi\u0105c, czy \u017cyj\u0119 pe\u0142ni\u0105 \u017cycia, ale ca\u0142y czas si\u0119 staram \ud83d\ude42<\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"https:\/\/stomalife.pl\/blog-stomalife\/wp-content\/uploads\/2023\/03\/11-zle-milego-poczatki-5-okok-1024x796.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\n